Customer Reviews

ติสตู นักปลูกต้นไม้ – เป็นวรรณกรรมเยาวชนภาษาฝรั่งเศส จัดพิมพ์เป็นภาษาไทยโดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อฝรั่งเศส...โมรีส ดรูอง-เขียน อำพรรณ โอตระกูล-แปล ...เป็นแนวนิทานเหนือจินตนาการ ที่อ่านสนุก บางอย่างอาจดูเหลือเชื่อ นี่แหละความอัศจรรย์ของจินตนาการ เราว่าเรื่องนี้แฝงความนัยที่สะท้อนถึงปัญหาความขัดแย้งของสังคมโลกได้อย่างแนบเนียนเลยนะ...โดยส่วนตัวเราว่าเรื่องนี้อ่านได้สองแบบ คือจะอ่านแล้วปล่อยใจสนุกตื่นตาไปกับเหตุการณ์ต่างๆ อันน่าเหลือเชื่อ หรือจะค่อยๆ อ่านทำความเข้าใจให้เห็นความนัยถึงภัยสงครามและความขัดแย้งที่ซ่อนไว้ก็ได้นะ สนุกเหมือนกัน...เรื่องนี้เล่าถึงเรื่องราวของเด็กชายติสตู ผู้ที่เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย เพียบพร้อม มีพ่อที่เป็นเจ้าของโรงงานผลิตอาวุธที่มั่งคั่ง ติสตูเป็นเด็กพิเศษที่อ่านออกเขียนได้ตั้งแต่ก่อนไปโรงเรียน แต่พอไปเข้าโรงเรียนตอนแปดขวบกลับได้ผลเชิงลบ พ่อแม่จึงตัดสินใจจ้างครูมาสอนแบบตัวต่อตัวให้ติสตูเรียนที่บ้าน แล้วมูสตาชซึ่งเป็นคนสวนของบ้านก็เป็นครูที่ทำให้ติสตูค้นพบความสามารถพิเศษของตนว่ามีนิ้วหัวแม่มือสีเขียวที่จิ้มไปตรงไหน ต้นไม้ดอกไม้ก็ขึ้นตรงนั้น ติสตูสนุกกับการจิ้มนิ้วปลูกต้นไม้ในสถานที่ต่างๆ ทำให้เป็นที่ฮือฮา จนกระทั่งติสตูตัดสินใจระงับสงครามตามวิธีของเขา นั่นคือทำให้มีดอกไม้งอกออกมาจากอาวุธต่างๆ ...เราว่าคนเขียนต้องการจะสื่อแหละว่าการใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหาความขัดแย้งนั้นรังแต่จะยิ่งสร้างปัญหาให้เรื้อรังและบานปลาย ผ่านมุมมองอย่างเด็กชายติสตูว่าทำไมไม่คุยกันด้วยภาษาดอกไม้ล่ะเนอะ ...เรายอมรับว่าตอนท้ายเรื่องอาจไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็พอรับได้ล่ะที่บอกว่าติสตูคือเทวดาองค์น้อย ...สรุปแล้วก็อ่านสนุก มีขำ มีซึ้ง และได้ข้อคิดดีๆ ด้วยนะ

ติสตู นักปลูกต้นไม้ – เป็นวรรณกรรมเยาวชนภาษาฝรั่งเศส จัดพิมพ์เป็นภาษาไทยโดยสำนักพิมพ์ผีเสื้อฝรั่งเศส...โมรีส ดรูอง-เขียน อำพรรณ โอตระกูล-แปล ...เป็นแนวนิทานเหนือจินตนาการ ที่อ่านสนุก บางอย่างอาจดูเหลือเชื่อ นี่แหละความอัศจรรย์ของจินตนาการ เราว่าเรื่องนี้แฝงความนัยที่สะท้อนถึงปัญหาความขัดแย้งของสังคมโลกได้อย่างแนบเนียนเลยนะ...โดยส่วนตัวเราว่าเรื่องนี้อ่านได้สองแบบ คือจะอ่านแล้วปล่อยใจสนุกตื่นตาไปกับเหตุการณ์ต่างๆ อันน่าเหลือเชื่อ หรือจะค่อยๆ อ่านทำความเข้าใจให้เห็นความนัยถึงภัยสงครามและความขัดแย้งที่ซ่อนไว้ก็ได้นะ สนุกเหมือนกัน...เรื่องนี้เล่าถึงเรื่องราวของเด็กชายติสตู ผู้ที่เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย เพียบพร้อม มีพ่อที่เป็นเจ้าของโรงงานผลิตอาวุธที่มั่งคั่ง ติสตูเป็นเด็กพิเศษที่อ่านออกเขียนได้ตั้งแต่ก่อนไปโรงเรียน แต่พอไปเข้าโรงเรียนตอนแปดขวบกลับได้ผลเชิงลบ พ่อแม่จึงตัดสินใจจ้างครูมาสอนแบบตัวต่อตัวให้ติสตูเรียนที่บ้าน แล้วมูสตาชซึ่งเป็นคนสวนของบ้านก็เป็นครูที่ทำให้ติสตูค้นพบความสามารถพิเศษของตนว่ามีนิ้วหัวแม่มือสีเขียวที่จิ้มไปตรงไหน ต้นไม้ดอกไม้ก็ขึ้นตรงนั้น ติสตูสนุกกับการจิ้มนิ้วปลูกต้นไม้ในสถานที่ต่างๆ ทำให้เป็นที่ฮือฮา จนกระทั่งติสตูตัดสินใจระงับสงครามตามวิธีของเขา นั่นคือทำให้มีดอกไม้งอกออกมาจากอาวุธต่างๆ ...เราว่าคนเขียนต้องการจะสื่อแหละว่าการใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหาความขัดแย้งนั้นรังแต่จะยิ่งสร้างปัญหาให้เรื้อรังและบานปลาย ผ่านมุมมองอย่างเด็กชายติสตูว่าทำไมไม่คุยกันด้วยภาษาดอกไม้ล่ะเนอะ ...เรายอมรับว่าตอนท้ายเรื่องอาจไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ก็พอรับได้ล่ะที่บอกว่าติสตูคือเทวดาองค์น้อย ...สรุปแล้วก็อ่านสนุก มีขำ มีซึ้ง และได้ข้อคิดดีๆ ด้วยนะ

แอ่งน้ำกลางทะเลทราย – นิ้วกลม-เขียน ...สารภาพว่าเคยอ่านงานเขียนของนิ้วกลมมาบ้างตามหนังสือที่มีในห้องสมุด บางเรื่องก็ชอบ บางเรื่องก็ไม่เข้าใจ บางเรื่องก็เฉยๆ แต่เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ตัดสินใจซื้อเพราะความลงตัวของทั้งหน้าปก ชื่อเรื่อง โปรย รูปเล่ม ที่น่าอ่านน่าเป็นเจ้าของมากๆ ในเล่มก็เป็นบทความสั้นๆ ที่รวบรวมเรื่องราวและความคิดของผู้คนต่างๆ ที่มีมุมมองด้านบวกต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นและเป็นไปบนโลกใบนี้ บางเรื่องให้กำลังใจสำหรับคนที่กำลังท้อแท้ บางเรื่องดูเหมือนไร้สาระแต่ก็เล่าให้เข้าเนื้อหาสาระได้ ซึ่งใครที่เคยอ่านงานของนิ้วกลมก็คงจะคุ้นกับแนวการเขียนที่กระชับได้ใจความ ตรงประเด็น ชวนให้ฉุกคิดในหลายๆ แง่มุม และยังแฝงอารมณ์ขันไว้ด้วย ...เราชอบตอนที่ชื่อว่า ‘ขี้เกียจบ้างไรบ้าง’ เราก็เพิ่งรู้ว่าความขี้เกียจนับเป็นหนึ่งในบาปเจ็ดประการในคำสอนของศาสนาคริสต์ ในเนื้อหาบอกเล่าถึงการใช้สิทธิขี้เกียจที่พวกเราแต่ละคนพึงมี อธิบายและชี้ให้เห็นนิยามความขี้เกียจของแต่ละคน ซึ่งล้วนมีเหตุผลกันทั้งนั้น แล้วจบท้ายที่ว่าคนเรามีสิทธิที่จะขี้เกียจได้ ไม่ผิดหรอก เพราะเหมือนกับการเว้นจังหวะช่องว่างให้กับกิจกรรมต่างๆในชีวิตนั่นเอง ...เราซึ้งกับเรื่องสุดท้ายคือ ‘ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต’ แน่นอนว่าคือแม่นั่นเอง นิ้วกลมเขียนถึงแม่ได้น่ารัก ไม่ฟูมฟาย อ่านแล้วทำให้อมยิ้มนะ... เล่มนี้อ่านได้เพลินๆ เหมือนเพื่อนไปโน่นนี่แล้วมาเล่าให้ฟัง มาชวนคุยนั่นคุยนี่ เออออตามบ้าง คิดแย้งบ้าง โต้ตอบบ้าง สนุกดีนะที่เราได้มีปฏิสัมพันธ์กับเรื่องที่อ่าน ว่างๆ ก็ยังหยิบมาอ่านได้เรื่อยๆ นะ

แอ่งน้ำกลางทะเลทราย – นิ้วกลม-เขียน ...สารภาพว่าเคยอ่านงานเขียนของนิ้วกลมมาบ้างตามหนังสือที่มีในห้องสมุด บางเรื่องก็ชอบ บางเรื่องก็ไม่เข้าใจ บางเรื่องก็เฉยๆ แต่เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ตัดสินใจซื้อเพราะความลงตัวของทั้งหน้าปก ชื่อเรื่อง โปรย รูปเล่ม ที่น่าอ่านน่าเป็นเจ้าของมากๆ ในเล่มก็เป็นบทความสั้นๆ ที่รวบรวมเรื่องราวและความคิดของผู้คนต่างๆ ที่มีมุมมองด้านบวกต่อสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นและเป็นไปบนโลกใบนี้ บางเรื่องให้กำลังใจสำหรับคนที่กำลังท้อแท้ บางเรื่องดูเหมือนไร้สาระแต่ก็เล่าให้เข้าเนื้อหาสาระได้ ซึ่งใครที่เคยอ่านงานของนิ้วกลมก็คงจะคุ้นกับแนวการเขียนที่กระชับได้ใจความ ตรงประเด็น ชวนให้ฉุกคิดในหลายๆ แง่มุม และยังแฝงอารมณ์ขันไว้ด้วย ...เราชอบตอนที่ชื่อว่า ‘ขี้เกียจบ้างไรบ้าง’ เราก็เพิ่งรู้ว่าความขี้เกียจนับเป็นหนึ่งในบาปเจ็ดประการในคำสอนของศาสนาคริสต์ ในเนื้อหาบอกเล่าถึงการใช้สิทธิขี้เกียจที่พวกเราแต่ละคนพึงมี อธิบายและชี้ให้เห็นนิยามความขี้เกียจของแต่ละคน ซึ่งล้วนมีเหตุผลกันทั้งนั้น แล้วจบท้ายที่ว่าคนเรามีสิทธิที่จะขี้เกียจได้ ไม่ผิดหรอก เพราะเหมือนกับการเว้นจังหวะช่องว่างให้กับกิจกรรมต่างๆในชีวิตนั่นเอง ...เราซึ้งกับเรื่องสุดท้ายคือ ‘ผู้หญิงที่อยากกอดตลอดชีวิต’ แน่นอนว่าคือแม่นั่นเอง นิ้วกลมเขียนถึงแม่ได้น่ารัก ไม่ฟูมฟาย อ่านแล้วทำให้อมยิ้มนะ... เล่มนี้อ่านได้เพลินๆ เหมือนเพื่อนไปโน่นนี่แล้วมาเล่าให้ฟัง มาชวนคุยนั่นคุยนี่ เออออตามบ้าง คิดแย้งบ้าง โต้ตอบบ้าง สนุกดีนะที่เราได้มีปฏิสัมพันธ์กับเรื่องที่อ่าน ว่างๆ ก็ยังหยิบมาอ่านได้เรื่อยๆ นะ

ปีกปรารถนา- ดวงตะวัน-เขียน... เราว่าเป็นนิยายรักแนวโรแมนติกดราม่าที่เหมาะมากสำหรับคนวัยทำงานที่กำลังเจออุปสรรค หมดไฟ สงสัยในงานที่ทำ ท้อแท้ หรือแพ้พ่ายต่อการแก่งแย่งแข่งขันทั้งต่อหน้าและลับหลังของการทำงานในองค์กรต่างๆ เพราะเมื่ออ่านจบเราก็รู้สึกเหมือนว่าได้กำลังใจที่จะลุยทำงานต่อไปบนเส้นทางที่เราเลือกแล้วขึ้นมากโขเลยล่ะ...สารภาพว่าตอนแรกตกใจกับชื่อเรื่อง ก็แหมชื่อคล้ายแนวรักอีโรติกมากเลย แต่ดูจากชื่อดวงตะวันก็ไม่น่าจะเขียนแนวนั้น พอมาอ่านโปรยหลังจึงถึงบางอ้อว่าปรารถนามาจากชื่อของนางเอกนั่นเอง แถมมีชื่อเล่นเท่ๆ ว่าโก้ บ่งบอกบุคลิกสถาปนิกสาวมั่นได้ชัดเจนทีเดียว ...เรื่องราวหลักๆ เล่าถึงปรารถนา หญิงสาวที่กำลังก้าวหน้าในหน้าที่การงานจนได้รับรางวัลการันตี แต่แล้วจู่ๆ ก็ถูกสกัดดาวรุ่งด้วยเหตุผลที่เธอเองก็ยากจะเข้าใจ ในวันหนึ่งที่ท้อแท้เธอบังเอิญขับรถหลงทางไปเจอโรงเรียนอนุบาลที่เคยเรียน ซึ่งที่นั่นเธอได้เจอกับครูปอ เพื่อนสมัยเด็กที่เป็นลูกชายของครูใหญ่เจ้าของโรงเรียน นับจากวันนั้นเธอก็ได้กำลังใจจากครูปอ ครูคนอื่นๆ รวมทั้งเด็กนักเรียนในโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ช่วยให้มีแรงลุกขึ้นมาสู้งานต่อไป ตอนหลังเธอเองก็กลับมาเป็นกำลังใจให้ครูปอในเรื่องราวความขัดแย้งของครอบครัวตั้งแต่ครั้งอดีตด้วย...เราอ่านเรื่องนี้แล้วนอกจากจะได้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนน่าประทับใจยามที่ครูปอคุยกับโก้แล้ว ยังได้ยิ้มกับเรื่องราวของเด็กๆ ที่น่ารัก ใสซื่อ ได้ความรู้ในเบื้องลึกเบื้องหลังของแวดวงสถาปนิกและวงการอสังหาริมทรัพย์ แต่ที่ดูจะบีบคั้นอารมณ์และสลับซับซ้อนสักหน่อยคือปมอดีตของครอบครัวครูปอนั่นเอง แต่สุดท้ายเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายได้ด้วยความรัก....เราประทับใจตอนท้ายกับประโยคหวานๆ ของปรารถนาที่บอกกับครูปอว่า “ฉันบินได้ เพราะความรักของคุณค่ะปอ” ฮิ้วๆๆ

ปีกปรารถนา- ดวงตะวัน-เขียน... เราว่าเป็นนิยายรักแนวโรแมนติกดราม่าที่เหมาะมากสำหรับคนวัยทำงานที่กำลังเจออุปสรรค หมดไฟ สงสัยในงานที่ทำ ท้อแท้ หรือแพ้พ่ายต่อการแก่งแย่งแข่งขันทั้งต่อหน้าและลับหลังของการทำงานในองค์กรต่างๆ เพราะเมื่ออ่านจบเราก็รู้สึกเหมือนว่าได้กำลังใจที่จะลุยทำงานต่อไปบนเส้นทางที่เราเลือกแล้วขึ้นมากโขเลยล่ะ...สารภาพว่าตอนแรกตกใจกับชื่อเรื่อง ก็แหมชื่อคล้ายแนวรักอีโรติกมากเลย แต่ดูจากชื่อดวงตะวันก็ไม่น่าจะเขียนแนวนั้น พอมาอ่านโปรยหลังจึงถึงบางอ้อว่าปรารถนามาจากชื่อของนางเอกนั่นเอง แถมมีชื่อเล่นเท่ๆ ว่าโก้ บ่งบอกบุคลิกสถาปนิกสาวมั่นได้ชัดเจนทีเดียว ...เรื่องราวหลักๆ เล่าถึงปรารถนา หญิงสาวที่กำลังก้าวหน้าในหน้าที่การงานจนได้รับรางวัลการันตี แต่แล้วจู่ๆ ก็ถูกสกัดดาวรุ่งด้วยเหตุผลที่เธอเองก็ยากจะเข้าใจ ในวันหนึ่งที่ท้อแท้เธอบังเอิญขับรถหลงทางไปเจอโรงเรียนอนุบาลที่เคยเรียน ซึ่งที่นั่นเธอได้เจอกับครูปอ เพื่อนสมัยเด็กที่เป็นลูกชายของครูใหญ่เจ้าของโรงเรียน นับจากวันนั้นเธอก็ได้กำลังใจจากครูปอ ครูคนอื่นๆ รวมทั้งเด็กนักเรียนในโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ช่วยให้มีแรงลุกขึ้นมาสู้งานต่อไป ตอนหลังเธอเองก็กลับมาเป็นกำลังใจให้ครูปอในเรื่องราวความขัดแย้งของครอบครัวตั้งแต่ครั้งอดีตด้วย...เราอ่านเรื่องนี้แล้วนอกจากจะได้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนน่าประทับใจยามที่ครูปอคุยกับโก้แล้ว ยังได้ยิ้มกับเรื่องราวของเด็กๆ ที่น่ารัก ใสซื่อ ได้ความรู้ในเบื้องลึกเบื้องหลังของแวดวงสถาปนิกและวงการอสังหาริมทรัพย์ แต่ที่ดูจะบีบคั้นอารมณ์และสลับซับซ้อนสักหน่อยคือปมอดีตของครอบครัวครูปอนั่นเอง แต่สุดท้ายเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายได้ด้วยความรัก....เราประทับใจตอนท้ายกับประโยคหวานๆ ของปรารถนาที่บอกกับครูปอว่า “ฉันบินได้ เพราะความรักของคุณค่ะปอ” ฮิ้วๆๆ

หวานใจ – เป็นหนึ่งในนิยายเล่มเล็กของสำนักพิมพ์ดวงตะวัน ที่ผู้เขียน(ดวงตะวัน)จัดทำขึ้นเพื่อเป็นของขวัญให้แฟนพันธุ์แท้ผลงานนิยายของดวงตะวัน ซึ่งในเล่มจะมีตัวละครหลักๆ จากนิยายเรื่องต่างๆ มาแพลมๆ อัพเดตชีวิตให้ติดตามกัน อ่านแล้วก็อินกันไป แต่แม้ไม่ใช่แฟนดวงตะวันอ่านหวานใจเล่มนี้ก็สนุกเหมือนกันนะ เพราะเนื้อหาเข้มข้นจนไม่น่าเชื่อว่าจะอัดแน่นในเล่มบางๆ ความยาวแค่สิบบทได้ และยังใช้ภาษาเป็นกันเองเหมือนคุยกับคนอ่านเลย อ่านสบายๆ มีมุก มีแก๊ก ให้ฮาตลอด ได้ความรู้เรื่องการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง แถมยังพ่วงจิกกัดสังคมอีกนิดหน่อย...เรื่องเริ่มจากที่นังเอ(สรรพนามที่นางเอกใช้แทนตัวเองในเรื่อง)ผู้ไม่รักการอ่านแต่ต้องมาเฝ้าร้านหนังสือให้เพื่อนหลังจากถูกพักงานจากคดีที่ไปรับจ๊อบที่ขัดกับนโยบายขององค์กร ซึ่งจริงๆ แล้วเรื่องนี้เธอถูกหัวหน้าหลอกใช้ โชคยังดีที่มีสวัสดี ผู้ชายแสนดีที่อยู่สำนักพิพม์ข้างๆมาทำให้หัวใจเบ่งบาน เขารักหนังสือ รักเด็ก และชอบกินหวาน ซึ่งแตกต่างจากเธอที่ไม่อ่าน เกลียดเด็ก และไม่ชอบของหวาน แต่สุดท้ายเมื่อเขาแนะนำให้เธอลองกินของหวาน ลองอ่านหนังสือ และเป็นพี่เลี้ยงในโครงการหนูน้อยรักภาษาไทย ก็ทำให้เธอได้เรียนรู้ชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่งที่ชวนให้ซาบซึ้งใจ โดยเฉพาะความน่ารักของเด็กๆ ทั้งเจ็ดคนที่เป็นลูกหลานจากนิยายหลายๆเรื่องของดวงตะวันนั่นแหละ...เราชอบบุคลิกเอที่เธอชัดเจนว่าเธอเป็นนางร้ายไม่ใช่นางเอก แต่ความจริงใจที่เห็นได้จากการกระทำของเธอนั้นได้ใจไปเต็มๆ ...เราว่าใครได้อ่านเรื่องนี้น่าจะชอบอ่านหนังสือ รักภาษาไทย และรักเด็กมากขึ้นนะ ...ส่วนบุคลิกของนายสวัสดีนั้นเราว่าน่าจะมีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละเนอะ

หวานใจ – เป็นหนึ่งในนิยายเล่มเล็กของสำนักพิมพ์ดวงตะวัน ที่ผู้เขียน(ดวงตะวัน)จัดทำขึ้นเพื่อเป็นของขวัญให้แฟนพันธุ์แท้ผลงานนิยายของดวงตะวัน ซึ่งในเล่มจะมีตัวละครหลักๆ จากนิยายเรื่องต่างๆ มาแพลมๆ อัพเดตชีวิตให้ติดตามกัน อ่านแล้วก็อินกันไป แต่แม้ไม่ใช่แฟนดวงตะวันอ่านหวานใจเล่มนี้ก็สนุกเหมือนกันนะ เพราะเนื้อหาเข้มข้นจนไม่น่าเชื่อว่าจะอัดแน่นในเล่มบางๆ ความยาวแค่สิบบทได้ และยังใช้ภาษาเป็นกันเองเหมือนคุยกับคนอ่านเลย อ่านสบายๆ มีมุก มีแก๊ก ให้ฮาตลอด ได้ความรู้เรื่องการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง แถมยังพ่วงจิกกัดสังคมอีกนิดหน่อย...เรื่องเริ่มจากที่นังเอ(สรรพนามที่นางเอกใช้แทนตัวเองในเรื่อง)ผู้ไม่รักการอ่านแต่ต้องมาเฝ้าร้านหนังสือให้เพื่อนหลังจากถูกพักงานจากคดีที่ไปรับจ๊อบที่ขัดกับนโยบายขององค์กร ซึ่งจริงๆ แล้วเรื่องนี้เธอถูกหัวหน้าหลอกใช้ โชคยังดีที่มีสวัสดี ผู้ชายแสนดีที่อยู่สำนักพิพม์ข้างๆมาทำให้หัวใจเบ่งบาน เขารักหนังสือ รักเด็ก และชอบกินหวาน ซึ่งแตกต่างจากเธอที่ไม่อ่าน เกลียดเด็ก และไม่ชอบของหวาน แต่สุดท้ายเมื่อเขาแนะนำให้เธอลองกินของหวาน ลองอ่านหนังสือ และเป็นพี่เลี้ยงในโครงการหนูน้อยรักภาษาไทย ก็ทำให้เธอได้เรียนรู้ชีวิตในอีกแง่มุมหนึ่งที่ชวนให้ซาบซึ้งใจ โดยเฉพาะความน่ารักของเด็กๆ ทั้งเจ็ดคนที่เป็นลูกหลานจากนิยายหลายๆเรื่องของดวงตะวันนั่นแหละ...เราชอบบุคลิกเอที่เธอชัดเจนว่าเธอเป็นนางร้ายไม่ใช่นางเอก แต่ความจริงใจที่เห็นได้จากการกระทำของเธอนั้นได้ใจไปเต็มๆ ...เราว่าใครได้อ่านเรื่องนี้น่าจะชอบอ่านหนังสือ รักภาษาไทย และรักเด็กมากขึ้นนะ ...ส่วนบุคลิกของนายสวัสดีนั้นเราว่าน่าจะมีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละเนอะ

นายท่านปั้นรัก – เป็นนิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใส จั้นชิง-เขียน Honey Toast-แปล เราสะดุดตาเล่มนี้จากหน้าปก เห็นแล้ว หยิบเลย ยิ่งอ่านเนื้อเรื่องแล้วก็เข้าใจว่าปกสื่อสารถึงเนื้อหาในเล่มได้อย่างดี ก็เพราะฉากที่นางเอกใส่ชุดขาวขี่ม้าขาวนั้นเป็นไฮไลต์สำคัญที่ทำให้พระเอกตะลึงจนตรึงใจไว้ที่นางเพียงผู้เดียวเชียวล่ะ...เรื่องนี้ผู้จุดชนวนความวุ่นวายจนกลายเป็นความรักก็คือเซียงจิ๋วเออร์ คุณหนูผู้เอาแต่ใจแสนแก่นแก้ว ที่คิดแผนการพิเรนทร์เพื่อจะหนีการคลุมถุงชน โดยไม่ดูตาม้าตาเรือว่าคนที่นางหวังจะให้มาเป็นเหยื่อตามแผนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นถึงหัวหน้ากลุ่มพ่อค้าใหญ่และปกครองสำนักธาราสวรรค์นามฮั่วจิงเทียน ที่แสนจะเย็นชาและไม่นำพาหญิงใด ทว่าคงเพราะบุพเพอาละวาดละมั้งที่แม้นางจะเผลอไปเหยียบจมูกเสือเขาก็ไม่ติดใจเอาความ แต่กลับเป็นนางที่มีความคิดซุกซนหนีออกจากบ้านหวังตามเขาเที่ยวไปเมืองหลวงด้วย ตอนแรกเขาก็ไล่นางกลับไป แต่แล้วลูกตื้อของนางก็ละลายภูเขาน้ำแข็งในใจเขาจนได้...ช่วงแรกๆ นี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับมุมมองการทำการค้าแทรกเป็นความรู้ดีนะ...แล้วระหว่างที่เดินทางร่วมกันความรักก็ก่อเกิด ช่วงนี้สนุกกับการต่อปากต่อคำกัน มีแกล้งกัน งอนกัน แต่พอไปถึงสำนักธาราสวรรค์เขาก็ยุ่งกับงานจนละเลยนาง ทำให้นางน้อยใจ แล้วยังมีเรื่องของมือที่สามมาทำให้ผิดใจกันอีก มีดราม่านิดๆ มาทดสอบความเชื่อใจและจริงใจต่อกัน ตอนท้ายกลับมาฮาได้กับบทพ่อแง่แม่งอน แล้วก็การใช้แผนซ้อนแผนที่แน่น่อนว่าจบแบบแฮปปี้ยิ้มได้จ้า

นายท่านปั้นรัก – เป็นนิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใส จั้นชิง-เขียน Honey Toast-แปล เราสะดุดตาเล่มนี้จากหน้าปก เห็นแล้ว หยิบเลย ยิ่งอ่านเนื้อเรื่องแล้วก็เข้าใจว่าปกสื่อสารถึงเนื้อหาในเล่มได้อย่างดี ก็เพราะฉากที่นางเอกใส่ชุดขาวขี่ม้าขาวนั้นเป็นไฮไลต์สำคัญที่ทำให้พระเอกตะลึงจนตรึงใจไว้ที่นางเพียงผู้เดียวเชียวล่ะ...เรื่องนี้ผู้จุดชนวนความวุ่นวายจนกลายเป็นความรักก็คือเซียงจิ๋วเออร์ คุณหนูผู้เอาแต่ใจแสนแก่นแก้ว ที่คิดแผนการพิเรนทร์เพื่อจะหนีการคลุมถุงชน โดยไม่ดูตาม้าตาเรือว่าคนที่นางหวังจะให้มาเป็นเหยื่อตามแผนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นถึงหัวหน้ากลุ่มพ่อค้าใหญ่และปกครองสำนักธาราสวรรค์นามฮั่วจิงเทียน ที่แสนจะเย็นชาและไม่นำพาหญิงใด ทว่าคงเพราะบุพเพอาละวาดละมั้งที่แม้นางจะเผลอไปเหยียบจมูกเสือเขาก็ไม่ติดใจเอาความ แต่กลับเป็นนางที่มีความคิดซุกซนหนีออกจากบ้านหวังตามเขาเที่ยวไปเมืองหลวงด้วย ตอนแรกเขาก็ไล่นางกลับไป แต่แล้วลูกตื้อของนางก็ละลายภูเขาน้ำแข็งในใจเขาจนได้...ช่วงแรกๆ นี้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับมุมมองการทำการค้าแทรกเป็นความรู้ดีนะ...แล้วระหว่างที่เดินทางร่วมกันความรักก็ก่อเกิด ช่วงนี้สนุกกับการต่อปากต่อคำกัน มีแกล้งกัน งอนกัน แต่พอไปถึงสำนักธาราสวรรค์เขาก็ยุ่งกับงานจนละเลยนาง ทำให้นางน้อยใจ แล้วยังมีเรื่องของมือที่สามมาทำให้ผิดใจกันอีก มีดราม่านิดๆ มาทดสอบความเชื่อใจและจริงใจต่อกัน ตอนท้ายกลับมาฮาได้กับบทพ่อแง่แม่งอน แล้วก็การใช้แผนซ้อนแผนที่แน่น่อนว่าจบแบบแฮปปี้ยิ้มได้จ้า

ทำน้อยให้ได้มาก – เป็นหนังสือแนวฮาวทูเกี่ยวกับการบริหารจัดการทั้งงานราษฎร์งานหลวงให้ลงตัวอย่างมีประสิทธิภาพ นัยว่าให้เหนื่อยน้อยลงแต่ได้งานมากขึ้นตามชื่อเรื่องนั่นเอง เล่มนี้เขียนขึ้นจากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนคือ Leo Babauta แปลโดย วิกันดา พินทุวชิราภรณ์... เราว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้น่าสนใจจนขายดิบขายดีติดอันดับน่าจะเป็นเพราะผู้เขียนได้ลงมือทำจริงแล้วเห็นผลจริง แล้วนำมาบอกต่อ เพราะฉะนั้นก็การันตีความน่าเชื่อถือได้ระดับหนึ่งว่ากลวิธีต่างๆ ที่แนะนำมานั้นนำไปใช้ได้ผลจริง แต่มีข้อแม้ว่าจะต้อง ‘ลงมือทำ’ จริงๆ นะ โดยมีหัวใจอยู่ที่หลักปฏิบัติ 6 ข้อ คือสร้างข้อจำกัด เลือกแต่สิ่งสำคัญ ทำให้เรียบง่ายขึ้น จดจ่อ สร้างนิสัย และเริ่มจากสิ่งเล็กๆ...ซึ่งแต่ละข้อก็จะอธิบายรายละเอียดจากภาพใหญ่สู่ภาพเล็ก และบอกวิธีลงมือทำทีละขั้นตอนอย่างชัดเจน เราติที่ภาษาเรียบเรื่อยเกินไปจนชวนหลับ แต่ก็สะดุ้งตื่นได้เป็นพักๆ เพราะเหมือนเขามาสะกิดว่าลงมือทำซะทีสิจ๊ะ... จุดเด่นของเล่มนี้คือการนำเสนอที่สวนทางกับกระแสสังคมที่รีบเร่งในปัจจุบัน โดยใช้หลักวิถีเซนที่เรียบง่ายและให้ผลงานในเชิงคุณภาพมากกว่าปริมาณ เขาเน้นให้เราทำทีละอย่าง จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำ ทำอย่างสม่ำเสมอ ทำให้เป็นนิสัย และไม่ลืมให้รางวัลตัวเองเมื่อทำสำเร็จด้วยนะ เราชอบที่เขาเขียนให้คนอ่านรู้สึกมีกำลังใจและเชื่อในศักยภาพของแต่ละคนที่ว่าสิ่งที่ยังไม่ได้ทำไม่ใช่ว่าทำไม่ได้...ภาพปกน่ารัก สื่อชัดเชน แฝงอารมณ์ขัน จะตินิดตรงการจัดหน้า มีการฉีกคำให้อยู่คนละบรรทัดมากไปหน่อย อ่านแล้วขัดหูขัดตานะ ...อ่านจบเราก็นำเคล็ดลับจัดโต๊ะทำงานมาลงมือทำตาม ได้ผล สบายตา สบายใจเชียวล่ะ

ทำน้อยให้ได้มาก – เป็นหนังสือแนวฮาวทูเกี่ยวกับการบริหารจัดการทั้งงานราษฎร์งานหลวงให้ลงตัวอย่างมีประสิทธิภาพ นัยว่าให้เหนื่อยน้อยลงแต่ได้งานมากขึ้นตามชื่อเรื่องนั่นเอง เล่มนี้เขียนขึ้นจากประสบการณ์ตรงของผู้เขียนคือ Leo Babauta แปลโดย วิกันดา พินทุวชิราภรณ์... เราว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้น่าสนใจจนขายดิบขายดีติดอันดับน่าจะเป็นเพราะผู้เขียนได้ลงมือทำจริงแล้วเห็นผลจริง แล้วนำมาบอกต่อ เพราะฉะนั้นก็การันตีความน่าเชื่อถือได้ระดับหนึ่งว่ากลวิธีต่างๆ ที่แนะนำมานั้นนำไปใช้ได้ผลจริง แต่มีข้อแม้ว่าจะต้อง ‘ลงมือทำ’ จริงๆ นะ โดยมีหัวใจอยู่ที่หลักปฏิบัติ 6 ข้อ คือสร้างข้อจำกัด เลือกแต่สิ่งสำคัญ ทำให้เรียบง่ายขึ้น จดจ่อ สร้างนิสัย และเริ่มจากสิ่งเล็กๆ...ซึ่งแต่ละข้อก็จะอธิบายรายละเอียดจากภาพใหญ่สู่ภาพเล็ก และบอกวิธีลงมือทำทีละขั้นตอนอย่างชัดเจน เราติที่ภาษาเรียบเรื่อยเกินไปจนชวนหลับ แต่ก็สะดุ้งตื่นได้เป็นพักๆ เพราะเหมือนเขามาสะกิดว่าลงมือทำซะทีสิจ๊ะ... จุดเด่นของเล่มนี้คือการนำเสนอที่สวนทางกับกระแสสังคมที่รีบเร่งในปัจจุบัน โดยใช้หลักวิถีเซนที่เรียบง่ายและให้ผลงานในเชิงคุณภาพมากกว่าปริมาณ เขาเน้นให้เราทำทีละอย่าง จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำ ทำอย่างสม่ำเสมอ ทำให้เป็นนิสัย และไม่ลืมให้รางวัลตัวเองเมื่อทำสำเร็จด้วยนะ เราชอบที่เขาเขียนให้คนอ่านรู้สึกมีกำลังใจและเชื่อในศักยภาพของแต่ละคนที่ว่าสิ่งที่ยังไม่ได้ทำไม่ใช่ว่าทำไม่ได้...ภาพปกน่ารัก สื่อชัดเชน แฝงอารมณ์ขัน จะตินิดตรงการจัดหน้า มีการฉีกคำให้อยู่คนละบรรทัดมากไปหน่อย อ่านแล้วขัดหูขัดตานะ ...อ่านจบเราก็นำเคล็ดลับจัดโต๊ะทำงานมาลงมือทำตาม ได้ผล สบายตา สบายใจเชียวล่ะ

ภวังค์หัวใจ – นิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใสเล่มนี้ เฟิงกวง-เขียน จันทร์กลางน้ำ-แปล อันดับแรกต้องชมก่อนว่าปกสวยมากๆ ชอบๆ เห็นแล้วหยิบเลย แม้ชื่อจะสื่อเข้าใจยากหน่อยก็เถอะ พออ่านโปรยปกหลังก็คิดว่าคงเป็นเรื่องความรักต่างชนชั้นที่น่าจะพอเดาได้ แต่กลับผิดคาด เพราะเรื่องราวพลิกไปพลิกมาตลอด อ่านแล้วได้หลากหลายอารมณ์มากๆ ไม่ว่าจะขำบุคลิกนางเอก ลุ้นกับเกมการเมือง หรือทึ่งไปกับการวางพล็อตของคนเขียนที่ซับซ้อนพอตัว แถมยังได้ความรู้เรื่องธรรมเนียมโบราณในวังหลวงของจีนพ่วงมาด้วยนะ...เรื่องรักที่ไม่น่าเป็นไปได้นี้เกิดขึ้นเมื่อนางกำนัลน้อยซือหยวนเอ๋อร์ ที่พอใจจะทำงานในตำหนักเย็นเพราะมีเวลาหารายได้พิเศษอย่างอิสระนั้น บังเอิญเดินตามนางข้าหลวงเฒ่าผู้ถือโคมแดงไปจนได้เจอกับองค์รัชทายาทมู่เทาเทียน นัยว่าต่างมีบุญพาวาสนาส่งต่อกันนั่นเอง จากนั้นก็มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย ช่วงแรกๆ จะสนุกและฮาไปกับความรักกุ๊กกิ๊กของพระนาง ช่วงกลางๆ จะได้ท้าทายความคิดไปกับเกมการเมือง การแย่งชิงบัลลังก์ การชิงไหวชิงพริบของแต่ละฝ่าย แล้วพอช่วงท้ายๆ ก็มาตามลุ้นกับการแย่งชิงอำนาจของฝ่ายใน และซึ้งไปกับบทพิสูจน์ความรักของพระเอกที่ลงทุนใช้แผนทรมานสังขาร เพื่อให้นางเอกรู้ตัวและเข้าใจในความหมายของรักแท้ ยิ่งตอนใกล้จบก็อดขำไม่ได้กับแผนการที่นางเอกทำให้ตนผ่านด่านขึ้นเป็นพระอัครมเหสีอย่างสง่างามได้ อ่านแล้วปล่อยฮาเลย เราชอบนะ ไม่ค่อยได้อ่านเจอแนวมากกว่ารักที่ทำให้ขำๆ เท่าไหร่นัก เรื่องนี้คนเขียนหยอดอะไรไว้เธอตามเก็บทุกเม็ดไม่ตกหล่นจริงๆ ชื่นชมๆ จ้า

ภวังค์หัวใจ – นิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใสเล่มนี้ เฟิงกวง-เขียน จันทร์กลางน้ำ-แปล อันดับแรกต้องชมก่อนว่าปกสวยมากๆ ชอบๆ เห็นแล้วหยิบเลย แม้ชื่อจะสื่อเข้าใจยากหน่อยก็เถอะ พออ่านโปรยปกหลังก็คิดว่าคงเป็นเรื่องความรักต่างชนชั้นที่น่าจะพอเดาได้ แต่กลับผิดคาด เพราะเรื่องราวพลิกไปพลิกมาตลอด อ่านแล้วได้หลากหลายอารมณ์มากๆ ไม่ว่าจะขำบุคลิกนางเอก ลุ้นกับเกมการเมือง หรือทึ่งไปกับการวางพล็อตของคนเขียนที่ซับซ้อนพอตัว แถมยังได้ความรู้เรื่องธรรมเนียมโบราณในวังหลวงของจีนพ่วงมาด้วยนะ...เรื่องรักที่ไม่น่าเป็นไปได้นี้เกิดขึ้นเมื่อนางกำนัลน้อยซือหยวนเอ๋อร์ ที่พอใจจะทำงานในตำหนักเย็นเพราะมีเวลาหารายได้พิเศษอย่างอิสระนั้น บังเอิญเดินตามนางข้าหลวงเฒ่าผู้ถือโคมแดงไปจนได้เจอกับองค์รัชทายาทมู่เทาเทียน นัยว่าต่างมีบุญพาวาสนาส่งต่อกันนั่นเอง จากนั้นก็มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย ช่วงแรกๆ จะสนุกและฮาไปกับความรักกุ๊กกิ๊กของพระนาง ช่วงกลางๆ จะได้ท้าทายความคิดไปกับเกมการเมือง การแย่งชิงบัลลังก์ การชิงไหวชิงพริบของแต่ละฝ่าย แล้วพอช่วงท้ายๆ ก็มาตามลุ้นกับการแย่งชิงอำนาจของฝ่ายใน และซึ้งไปกับบทพิสูจน์ความรักของพระเอกที่ลงทุนใช้แผนทรมานสังขาร เพื่อให้นางเอกรู้ตัวและเข้าใจในความหมายของรักแท้ ยิ่งตอนใกล้จบก็อดขำไม่ได้กับแผนการที่นางเอกทำให้ตนผ่านด่านขึ้นเป็นพระอัครมเหสีอย่างสง่างามได้ อ่านแล้วปล่อยฮาเลย เราชอบนะ ไม่ค่อยได้อ่านเจอแนวมากกว่ารักที่ทำให้ขำๆ เท่าไหร่นัก เรื่องนี้คนเขียนหยอดอะไรไว้เธอตามเก็บทุกเม็ดไม่ตกหล่นจริงๆ ชื่นชมๆ จ้า

บ่วงเสน่หา – นิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใสเล่มนี้ หยวนเยวี่ย-เขียน หลันเอ๋อร์-แปล เพียงแค่อ่านบทแรกก็สงสารในชะตากรรมของเผยชิงจริงๆ นางถูกบ้านสกุลหลี่หักหลังในวันแต่งงานและถูกประจานให้อับอายว่าท้องไม่มีพ่อ ซึ่งแท้จริงแล้วนางถูกคนเถื่อนที่นางช่วยชีวิตไว้ขืนใจและหนีหายไป หลังจากนางต้องแท้งลูก พ่อตรอมใจตาย นางก็ทุ่มเทชีวิตทั้งหมดดูแลกิจการคอกม้าของตระกูล แต่แล้วหกปีต่อมาอาน่าจย่งหัวหน้าเผ่าโหญวญาน คนเถื่อนที่ทำให้ชีวิตนางพังก็กลับมารับตัวนางไปเป็นชายา...ตอนแรกเราเกลียดคนเถื่อนไปแล้วว่าคนอะไรกินบนเรือนขี้รดบนหลังคามาเป็นพระเอกได้ยังไง แม้พออ่านไปแล้วได้รู้เหตุผลว่าเป็นเพราะความต่างในวัฒนธรรมทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกมีใจให้ตนจึงทำเช่นนั้นลงไป ก็ยังทำใจรับได้ยาก ผิดกับนางเอก เราว่านางให้อภัยพระเอกง่ายไปหน่อยนะ แต่พอเห็นพระเอกรู้สึกผิด พยายามทำดีไถ่โทษ และแสดงความรักต่อนางเอกอย่างจริงใจ ตอนท้ายๆ เราก็ใจอ่อนแอบเอาใจช่วยให้พระเอกเอาชนะใจนางเอกให้ได้ในที่สุด ...เรื่องนี้เราชอบตรงสำนวนภาษาที่สละสลวยเปรียบเปรยได้เห็นภาพ เช่นตอนหนึ่งที่ว่า...ความทรงจำอันเลือนรางประดุจแสงกระทบผิวน้ำกลายเป็นเงาแฉลบแวบหายไป...อ่านไปก็ลุ้นไปว่านางเอกจะใจอ่อนรับรักพระเอกเมื่อไหร่ ประทับใจในความอดทนของพระเอก แม้จะเจ้าเล่ห์นิดๆ แต่ที่ทำไปก็เพราะรักนางเอกจนหมดใจนั่นล่ะ เราว่าตอนที่พระเอกเอ่ยปากถามความสมัครใจของนางเอกก่อนจะนอนด้วยกันนั้นน่ารักดีนะ อ่านจบแล้วยิ้มเลยล่ะ

บ่วงเสน่หา – นิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใสเล่มนี้ หยวนเยวี่ย-เขียน หลันเอ๋อร์-แปล เพียงแค่อ่านบทแรกก็สงสารในชะตากรรมของเผยชิงจริงๆ นางถูกบ้านสกุลหลี่หักหลังในวันแต่งงานและถูกประจานให้อับอายว่าท้องไม่มีพ่อ ซึ่งแท้จริงแล้วนางถูกคนเถื่อนที่นางช่วยชีวิตไว้ขืนใจและหนีหายไป หลังจากนางต้องแท้งลูก พ่อตรอมใจตาย นางก็ทุ่มเทชีวิตทั้งหมดดูแลกิจการคอกม้าของตระกูล แต่แล้วหกปีต่อมาอาน่าจย่งหัวหน้าเผ่าโหญวญาน คนเถื่อนที่ทำให้ชีวิตนางพังก็กลับมารับตัวนางไปเป็นชายา...ตอนแรกเราเกลียดคนเถื่อนไปแล้วว่าคนอะไรกินบนเรือนขี้รดบนหลังคามาเป็นพระเอกได้ยังไง แม้พออ่านไปแล้วได้รู้เหตุผลว่าเป็นเพราะความต่างในวัฒนธรรมทำให้พระเอกเข้าใจผิดคิดว่านางเอกมีใจให้ตนจึงทำเช่นนั้นลงไป ก็ยังทำใจรับได้ยาก ผิดกับนางเอก เราว่านางให้อภัยพระเอกง่ายไปหน่อยนะ แต่พอเห็นพระเอกรู้สึกผิด พยายามทำดีไถ่โทษ และแสดงความรักต่อนางเอกอย่างจริงใจ ตอนท้ายๆ เราก็ใจอ่อนแอบเอาใจช่วยให้พระเอกเอาชนะใจนางเอกให้ได้ในที่สุด ...เรื่องนี้เราชอบตรงสำนวนภาษาที่สละสลวยเปรียบเปรยได้เห็นภาพ เช่นตอนหนึ่งที่ว่า...ความทรงจำอันเลือนรางประดุจแสงกระทบผิวน้ำกลายเป็นเงาแฉลบแวบหายไป...อ่านไปก็ลุ้นไปว่านางเอกจะใจอ่อนรับรักพระเอกเมื่อไหร่ ประทับใจในความอดทนของพระเอก แม้จะเจ้าเล่ห์นิดๆ แต่ที่ทำไปก็เพราะรักนางเอกจนหมดใจนั่นล่ะ เราว่าตอนที่พระเอกเอ่ยปากถามความสมัครใจของนางเอกก่อนจะนอนด้วยกันนั้นน่ารักดีนะ อ่านจบแล้วยิ้มเลยล่ะ

คำรัก – ดวงตะวัน-เขียน...อ่านเรื่องนี้จบแล้วตระหนักในทันทีว่าความลับไม่มีในโลก...เมื่อตระการตราถูกว่าจ้างให้ซ่อมแซมเอกสารให้กับครอบครัวมหาเศรษฐี แล้วบังเอิญพบจดหมายของสืบสาย สายสฤต เจ้าของบ้านที่เพิ่งเสียชีวิตไป ฝ่ายสรัลลูกชายที่มีความภาคภูมิใจในตัวพ่อมากก็เข้ามาสานต่อธุรกิจของพ่ออย่างตั้งใจ แต่หารู้ไม่ว่าพ่อได้เก็บงำความลับบางอย่างไว้ตลอดชีวิต และเมื่อทุกอย่างเปิดเผย ชีวิตที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและมั่นคงของสรัลก็ต้องล้มครืน...เนื้อหาเข้มข้นอวลกลิ่นคาวความลับในความรัก ตัวละครหลักต่างมีความลับซ่อนอยู่ทั้งที่รู้และไม่รู้ตัว สำนวนภาษาของดวงตะวันนั้นทำให้เราเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดี ดำเนินเรื่องขนานกันไประหว่างชีวิตปัจจุบันกับอดีตผ่านจดหมาย...เราว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างหนักนะ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเพศเดียวกัน และการล่วงละเมิดทางเพศในครอบครัว อ่านแล้วเข้าใจถึงความขมขื่นของตระการตราที่ต้องปกปิดตราบาปไว้ด้วยเสื้อผ้าที่มิดชิดจนทำให้ดูแก่เกินวัย...เราชอบที่หยิบยกอาชีพซ่อมหนังสือมาให้เห็นอย่างละเอียด เป็นงานเบื้องหลังโดยแท้ เหมาะมากในเชิงสัญลักษณ์ที่ให้เป็นอาชีพของคนที่ต้องการซ่อนตัวจากโลก...อ่านจบแล้วได้ข้อคิดว่าทุกคนล้วนมีอดีต ไม่ว่าจะดีหรือร้าย อยู่ที่ปัจจุบันเรารับรู้และเข้าใจมันอย่างไรเพื่อที่จะทำวันนี้ที่จะเป็นอดีตในวันข้างหน้าให้ดีขึ้น และหากต้องการลบอดีต จงอย่าทิ้งร่องรอย ไม่อย่างนั้นก็จะมีผู้มาพบ แต่หากอยากเก็บไว้ ก็ต้องทำใจยอมรับสิ่งที่จะตามมาด้วย...ตอนแรกตั้งใจว่าจะใช้เวลาสักอาทิตย์ค่อยๆ อ่าน แต่เอาเข้าจริงอ่านสองวันจบ แบบว่าอยากรู้ความลับในความรักของ ‘คำรัก’ เร็วๆ น่ะสิ

คำรัก – ดวงตะวัน-เขียน...อ่านเรื่องนี้จบแล้วตระหนักในทันทีว่าความลับไม่มีในโลก...เมื่อตระการตราถูกว่าจ้างให้ซ่อมแซมเอกสารให้กับครอบครัวมหาเศรษฐี แล้วบังเอิญพบจดหมายของสืบสาย สายสฤต เจ้าของบ้านที่เพิ่งเสียชีวิตไป ฝ่ายสรัลลูกชายที่มีความภาคภูมิใจในตัวพ่อมากก็เข้ามาสานต่อธุรกิจของพ่ออย่างตั้งใจ แต่หารู้ไม่ว่าพ่อได้เก็บงำความลับบางอย่างไว้ตลอดชีวิต และเมื่อทุกอย่างเปิดเผย ชีวิตที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและมั่นคงของสรัลก็ต้องล้มครืน...เนื้อหาเข้มข้นอวลกลิ่นคาวความลับในความรัก ตัวละครหลักต่างมีความลับซ่อนอยู่ทั้งที่รู้และไม่รู้ตัว สำนวนภาษาของดวงตะวันนั้นทำให้เราเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดี ดำเนินเรื่องขนานกันไประหว่างชีวิตปัจจุบันกับอดีตผ่านจดหมาย...เราว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างหนักนะ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเพศเดียวกัน และการล่วงละเมิดทางเพศในครอบครัว อ่านแล้วเข้าใจถึงความขมขื่นของตระการตราที่ต้องปกปิดตราบาปไว้ด้วยเสื้อผ้าที่มิดชิดจนทำให้ดูแก่เกินวัย...เราชอบที่หยิบยกอาชีพซ่อมหนังสือมาให้เห็นอย่างละเอียด เป็นงานเบื้องหลังโดยแท้ เหมาะมากในเชิงสัญลักษณ์ที่ให้เป็นอาชีพของคนที่ต้องการซ่อนตัวจากโลก...อ่านจบแล้วได้ข้อคิดว่าทุกคนล้วนมีอดีต ไม่ว่าจะดีหรือร้าย อยู่ที่ปัจจุบันเรารับรู้และเข้าใจมันอย่างไรเพื่อที่จะทำวันนี้ที่จะเป็นอดีตในวันข้างหน้าให้ดีขึ้น และหากต้องการลบอดีต จงอย่าทิ้งร่องรอย ไม่อย่างนั้นก็จะมีผู้มาพบ แต่หากอยากเก็บไว้ ก็ต้องทำใจยอมรับสิ่งที่จะตามมาด้วย...ตอนแรกตั้งใจว่าจะใช้เวลาสักอาทิตย์ค่อยๆ อ่าน แต่เอาเข้าจริงอ่านสองวันจบ แบบว่าอยากรู้ความลับในความรักของ ‘คำรัก’ เร็วๆ น่ะสิ

เย็บ ปัก ถัก วาด – หนังสือแนวประดิดประดอยเล่มนี้ถูกใจมาก เล่มใหญ่ สี่สีทั้งเล่ม รูปสวย ชอบไอเดียการนำของที่ประดิษฐ์ไปวางในมุมต่างๆ ของบ้าน ให้เห็นว่าใช้ประโยชน์ได้จริง แลดูอบอุ่นและเป็นธรรมชาติมาก เห็นแล้วก็เกิดจินตนาการว่าถ้ามาวางอยู่บ้านเราก็คงจะน่ารักดี เป็นส่วนหนึ่งที่กระตุ้นให้อยากลงมือทำตามจริงๆ... เล่มนี้เหมาะสำหรับผู้เริ่มต้นนะ ให้รายละเอียดเยอะ ตั้งแต่การเลือกวัสดุอุปกรณ์ เราเองยังเพิ่งรู้ว่าด้ายมีถึงสามแบบ คือ ด้ายเนา ด้ายอเนกประสงค์ และด้ายสำหรับเย็บมือโดยเฉพาะด้วย แล้วยังสอนวิธีการถัก ปัก และเย็บขั้นพื้นฐานด้วยภาพลายเส้นขนาดใหญ่เห็นชัดเจน ทำตามได้สบาย...มีข้อติตรงที่ตัวหนังสือเล็กมาก ยิ่งบางจุดวางตัวหนังสือบนรูปภาพที่สีกลืนกันก็จะอ่านยากหน่อย แต่จะว่าไปดูแค่รูปก็ทำตามได้แล้วแหละ...เราชอบที่พลิกแพลงนำโย่โย่มาประกอบกับของใช้ได้หลายแบบ แถมเพิ่มสีสันสอดไส้ลวดลายเข้าไปยิ่งดูเก๋ดี แฮะๆ แต่ขอสารภาพว่ายังไม่เคยลองทำเลย ที่ทำสำเร็จคือถุงผ้า ทำแป๊บเดียวเอง เสร็จแล้วให้เพื่อน เห็นเพื่อนเอาไปใช้งานจริงๆ ก็ยิ่งปลื้มนะ ...เล่มนี้มีของใหม่สำหรับเราคือการทำ Needle Felting เขาใช้เข็มชนิดพิเศษแทงผ่านเส้นใยต่างๆ ให้ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง แล้วนำไปตกแต่งของใช้ น่ารักดี แต่เรารู้สึกว่าท่าจะยากนะ ก็เลยขอผ่านละกัน...เราว่าตัดผ้ามาถักพรมแทนเส้นไหมก็เข้าท่านะ หรือจะเพ้นต์หมอนอิงก็เข้าที งานนี้ไม่ต้องกลัวว่าจะวาดไม่สวย เพราะเขามีแพทเทิร์นไว้ท้ายเล่ม ให้ลอกลายตามแบบได้เลย จะเพ้นต์ จะปักยังไงก็สวยแหละ

เย็บ ปัก ถัก วาด – หนังสือแนวประดิดประดอยเล่มนี้ถูกใจมาก เล่มใหญ่ สี่สีทั้งเล่ม รูปสวย ชอบไอเดียการนำของที่ประดิษฐ์ไปวางในมุมต่างๆ ของบ้าน ให้เห็นว่าใช้ประโยชน์ได้จริง แลดูอบอุ่นและเป็นธรรมชาติมาก เห็นแล้วก็เกิดจินตนาการว่าถ้ามาวางอยู่บ้านเราก็คงจะน่ารักดี เป็นส่วนหนึ่งที่กระตุ้นให้อยากลงมือทำตามจริงๆ... เล่มนี้เหมาะสำหรับผู้เริ่มต้นนะ ให้รายละเอียดเยอะ ตั้งแต่การเลือกวัสดุอุปกรณ์ เราเองยังเพิ่งรู้ว่าด้ายมีถึงสามแบบ คือ ด้ายเนา ด้ายอเนกประสงค์ และด้ายสำหรับเย็บมือโดยเฉพาะด้วย แล้วยังสอนวิธีการถัก ปัก และเย็บขั้นพื้นฐานด้วยภาพลายเส้นขนาดใหญ่เห็นชัดเจน ทำตามได้สบาย...มีข้อติตรงที่ตัวหนังสือเล็กมาก ยิ่งบางจุดวางตัวหนังสือบนรูปภาพที่สีกลืนกันก็จะอ่านยากหน่อย แต่จะว่าไปดูแค่รูปก็ทำตามได้แล้วแหละ...เราชอบที่พลิกแพลงนำโย่โย่มาประกอบกับของใช้ได้หลายแบบ แถมเพิ่มสีสันสอดไส้ลวดลายเข้าไปยิ่งดูเก๋ดี แฮะๆ แต่ขอสารภาพว่ายังไม่เคยลองทำเลย ที่ทำสำเร็จคือถุงผ้า ทำแป๊บเดียวเอง เสร็จแล้วให้เพื่อน เห็นเพื่อนเอาไปใช้งานจริงๆ ก็ยิ่งปลื้มนะ ...เล่มนี้มีของใหม่สำหรับเราคือการทำ Needle Felting เขาใช้เข็มชนิดพิเศษแทงผ่านเส้นใยต่างๆ ให้ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง แล้วนำไปตกแต่งของใช้ น่ารักดี แต่เรารู้สึกว่าท่าจะยากนะ ก็เลยขอผ่านละกัน...เราว่าตัดผ้ามาถักพรมแทนเส้นไหมก็เข้าท่านะ หรือจะเพ้นต์หมอนอิงก็เข้าที งานนี้ไม่ต้องกลัวว่าจะวาดไม่สวย เพราะเขามีแพทเทิร์นไว้ท้ายเล่ม ให้ลอกลายตามแบบได้เลย จะเพ้นต์ จะปักยังไงก็สวยแหละ

ห้วงรักนิรมิต – มุกเรียง-เขียน...เราสะดุดตาเล่มนี้จากไอเดียปกเลยนะ ที่ปกหน้าเป็นหญิงสาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงบันไดทางขึ้นสู่วิหารของอาณาจักรกรีกโบราณ ส่วนปกหลังนั้นหญิงสาวหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงฉากหลังและหนังสือที่เปิดค้างไว้ ซึ่งนอกจากจะสวยงามแล้วยังสื่อสารถึงเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับการเดินทางผ่านกาลเวลาได้อย่างชัดเจนทีเดียว...เรื่องนี้พล็อตแปลกแหวกตลาดคาดไม่ถึงจริงๆ เมื่อมุกเรียงนักเขียนนิยายออนไลน์ถูกปารีสพระเอกในนิยายที่ตนเขียนขึ้นตามมาแก้แค้น ในข้อหาที่เธอเขียนให้เขาประสบโศกนาฎกรรมจนต้องจบชีวิตด้วยใจที่ปวดร้าว...เหตุการณ์ในเรื่องล้วนใช้จินตนาการเต็มเหนี่ยว เป็นแฟนตาซีแนวย้อนเวลาไปหารักที่ดิบเถื่อนเปื้อนอารมณ์ขัน โดยหลักๆ ก็เป็นการชิงรักหักสวาท การใช้เล่ห์เพทุบาย มีแม่มด การใช้เวทมนต์คาถา เรื่องราวพลิกไปพลิกมาให้ได้ลุ้นอยู่ตลอด...เราตะลึงกับฉากที่นางเอกจำต้องเสียสาวให้กับพระเอกในนิยายทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัว มีเพียงร่องรอยของสัมผัสที่เป็นจริง อ่านแล้วไม่โป๊นะ ติดจะขำนิดๆ ซะมากกว่า...อีกฉากที่ปารีสกัดเนินอกซ้ายของมุกเรียงเพื่อให้จดจำกันได้ทุกภพชาตินั้นดูเป็นการประทับรอยรักที่ซาดิสม์ไปหน่อย แต่ก็โอเคที่ยังนำมาเชื่อมต่อให้ซาบซึ้งได้ในตอนท้าย...เราว่าสีสันส่วนหนึ่งของเรื่องอยู่ที่พลอยแสงเพื่อนซี้ของนางเอกด้วยแหละ เป็นคู่หูคู่ฮา ต่อปากต่อคำกันสนุก ตลกตอนหล่อนคอมเมนต์งานเขียนของเพื่อน อย่างที่สงสัยว่าปารีสขาไม่ถ่างแย่เหรอที่ขี่ม้าพร้อมกันได้ห้าตัวน่ะ ฮา...เราแนะนำว่าจะอ่านเรื่องนี้ให้สนุก ต้องปลดปล่อยความคิดให้อิสระ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกจินตนาการ...อ้อ เรื่องนี้เขาใช้โทรศัพท์มือถือคุยกันข้ามกาลเวลาได้ด้วยนะ คนในยุคโบราณเรียกมันว่าตลับสื่อสาร ฮา!

ห้วงรักนิรมิต – มุกเรียง-เขียน...เราสะดุดตาเล่มนี้จากไอเดียปกเลยนะ ที่ปกหน้าเป็นหญิงสาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงบันไดทางขึ้นสู่วิหารของอาณาจักรกรีกโบราณ ส่วนปกหลังนั้นหญิงสาวหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงฉากหลังและหนังสือที่เปิดค้างไว้ ซึ่งนอกจากจะสวยงามแล้วยังสื่อสารถึงเนื้อเรื่องที่เกี่ยวกับการเดินทางผ่านกาลเวลาได้อย่างชัดเจนทีเดียว...เรื่องนี้พล็อตแปลกแหวกตลาดคาดไม่ถึงจริงๆ เมื่อมุกเรียงนักเขียนนิยายออนไลน์ถูกปารีสพระเอกในนิยายที่ตนเขียนขึ้นตามมาแก้แค้น ในข้อหาที่เธอเขียนให้เขาประสบโศกนาฎกรรมจนต้องจบชีวิตด้วยใจที่ปวดร้าว...เหตุการณ์ในเรื่องล้วนใช้จินตนาการเต็มเหนี่ยว เป็นแฟนตาซีแนวย้อนเวลาไปหารักที่ดิบเถื่อนเปื้อนอารมณ์ขัน โดยหลักๆ ก็เป็นการชิงรักหักสวาท การใช้เล่ห์เพทุบาย มีแม่มด การใช้เวทมนต์คาถา เรื่องราวพลิกไปพลิกมาให้ได้ลุ้นอยู่ตลอด...เราตะลึงกับฉากที่นางเอกจำต้องเสียสาวให้กับพระเอกในนิยายทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัว มีเพียงร่องรอยของสัมผัสที่เป็นจริง อ่านแล้วไม่โป๊นะ ติดจะขำนิดๆ ซะมากกว่า...อีกฉากที่ปารีสกัดเนินอกซ้ายของมุกเรียงเพื่อให้จดจำกันได้ทุกภพชาตินั้นดูเป็นการประทับรอยรักที่ซาดิสม์ไปหน่อย แต่ก็โอเคที่ยังนำมาเชื่อมต่อให้ซาบซึ้งได้ในตอนท้าย...เราว่าสีสันส่วนหนึ่งของเรื่องอยู่ที่พลอยแสงเพื่อนซี้ของนางเอกด้วยแหละ เป็นคู่หูคู่ฮา ต่อปากต่อคำกันสนุก ตลกตอนหล่อนคอมเมนต์งานเขียนของเพื่อน อย่างที่สงสัยว่าปารีสขาไม่ถ่างแย่เหรอที่ขี่ม้าพร้อมกันได้ห้าตัวน่ะ ฮา...เราแนะนำว่าจะอ่านเรื่องนี้ให้สนุก ต้องปลดปล่อยความคิดให้อิสระ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกจินตนาการ...อ้อ เรื่องนี้เขาใช้โทรศัพท์มือถือคุยกันข้ามกาลเวลาได้ด้วยนะ คนในยุคโบราณเรียกมันว่าตลับสื่อสาร ฮา!

วาสนาพารัก –หยางกวงฉิงจื่อ-เขียน เบบี้นาคราช-แปล เป็นหนึ่งในสามเล่มของชุดโฉมงามแฝงกาย ที่เล่าถึงสามสาวเพื่อนซี้ที่ปลอมตัวเข้าไปอยู่ในค่ายด้วยเหตุผลต่างกัน เล่มนี้เล่าเรื่องของเซี่ยอวี้เยวี่ย หญิงสาวผู้อ่อนโยนและขี้กลัว ที่ขวัญหนีดีฝ่อเมื่อพระพันปีจะให้แต่งกับซือโย่วหลุน ที่มีฉายาว่าผีเห็นยังผวา นางจึงปลอมตัวเป็นชายไปหาเพื่อน(ซูเมิ่งฉิง ในปณิธานสานรัก) ในค่ายทหาร แต่กลับจับพลัดจับพลูเข้าไปเป็นทหารที่ทุกคนเรียกว่า’เจ้าตัวน้อย’ เราว่าน่ารักดีนะ สุดท้ายไม่วายได้เจอกับซือโย่วหลุนที่กำลังออกตามหาว่าที่เจ้าสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าพอดี ต่อมาเขารู้ความจริงว่านางเป็นหญิง แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเดินทางไปด้วยกัน เข้าตำราหนุ่มสาวใกล้ชิดความรักก่อเกิด แต่นางเอกก็ยังไม่กล้าบอกความจริงว่าตนคือคนที่เขาตามหาอยู่... เรื่องนี้เป็นแบบรักซึมลึกที่ใช้การกระทำสื่อถึงความห่วงใยและคิดถึงที่มีให้กันและกัน ตอนท้ายมีดราม่านิดๆ ที่ทำให้ต้องลุ้นว่านางเอกที่มีความกล้าหาญขึ้นเพราะความรักนั้นจะชนะความดื้อรั้นในศักดิ์ศรีของพระเอกได้ไหม เราชอบฉากที่นางเอกชวนพระเอกเดินหมากแล้วแกล้งทำเป็นเสมอทั้งๆ ที่นางชนะได้ เพราะลึกๆแล้วอยากอยู่ใกล้ชิดกันนานๆ...เราชอบที่พระเอกมีความเป็นสุภาพบุรุษสูงและรักนางเอกมาก เช่นเดียวกับนางเอกที่รักพระเอกมาก ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสภาพไหน นางก็ยินดีที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน และทั้งคู่ต่างยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อกันและกัน...จริงๆ เราว่าเรื่องนี้จะจืดชืดมากเลยถ้าขาดสวี่อี้ บ่าวคนสนิทของพระเอก เพราะเป็นตัวขโมยซีนมาก เป็นได้ทั้งตัวฮา หนังหน้าไฟ ก้างขวางคอและพ่อสื่อพ่อชัก เรียกว่าเรื่องนี้อ่านสนุกและมีสีสันขึ้นได้เพราะบ่าวคนนี้แหละ

วาสนาพารัก –หยางกวงฉิงจื่อ-เขียน เบบี้นาคราช-แปล เป็นหนึ่งในสามเล่มของชุดโฉมงามแฝงกาย ที่เล่าถึงสามสาวเพื่อนซี้ที่ปลอมตัวเข้าไปอยู่ในค่ายด้วยเหตุผลต่างกัน เล่มนี้เล่าเรื่องของเซี่ยอวี้เยวี่ย หญิงสาวผู้อ่อนโยนและขี้กลัว ที่ขวัญหนีดีฝ่อเมื่อพระพันปีจะให้แต่งกับซือโย่วหลุน ที่มีฉายาว่าผีเห็นยังผวา นางจึงปลอมตัวเป็นชายไปหาเพื่อน(ซูเมิ่งฉิง ในปณิธานสานรัก) ในค่ายทหาร แต่กลับจับพลัดจับพลูเข้าไปเป็นทหารที่ทุกคนเรียกว่า’เจ้าตัวน้อย’ เราว่าน่ารักดีนะ สุดท้ายไม่วายได้เจอกับซือโย่วหลุนที่กำลังออกตามหาว่าที่เจ้าสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าพอดี ต่อมาเขารู้ความจริงว่านางเป็นหญิง แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งคู่ต้องเดินทางไปด้วยกัน เข้าตำราหนุ่มสาวใกล้ชิดความรักก่อเกิด แต่นางเอกก็ยังไม่กล้าบอกความจริงว่าตนคือคนที่เขาตามหาอยู่... เรื่องนี้เป็นแบบรักซึมลึกที่ใช้การกระทำสื่อถึงความห่วงใยและคิดถึงที่มีให้กันและกัน ตอนท้ายมีดราม่านิดๆ ที่ทำให้ต้องลุ้นว่านางเอกที่มีความกล้าหาญขึ้นเพราะความรักนั้นจะชนะความดื้อรั้นในศักดิ์ศรีของพระเอกได้ไหม เราชอบฉากที่นางเอกชวนพระเอกเดินหมากแล้วแกล้งทำเป็นเสมอทั้งๆ ที่นางชนะได้ เพราะลึกๆแล้วอยากอยู่ใกล้ชิดกันนานๆ...เราชอบที่พระเอกมีความเป็นสุภาพบุรุษสูงและรักนางเอกมาก เช่นเดียวกับนางเอกที่รักพระเอกมาก ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสภาพไหน นางก็ยินดีที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน และทั้งคู่ต่างยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อกันและกัน...จริงๆ เราว่าเรื่องนี้จะจืดชืดมากเลยถ้าขาดสวี่อี้ บ่าวคนสนิทของพระเอก เพราะเป็นตัวขโมยซีนมาก เป็นได้ทั้งตัวฮา หนังหน้าไฟ ก้างขวางคอและพ่อสื่อพ่อชัก เรียกว่าเรื่องนี้อ่านสนุกและมีสีสันขึ้นได้เพราะบ่าวคนนี้แหละ

รักหวนสู่กลางใจ - เป็นนิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใส อูหลิง-เขียน มดแดง-แปล ปกสวยมาก เป็นแนวรักครั้งแรกแทรกซึมทรวงใน แต่มีอุปสรรคที่ชนชั้นวรรณะและความลับที่แฝงไว้ด้วยอันตราย นางเอกชื่อกงหลิวหลี เป็นคุณหนูผู้ไม่เป็นกุลสตรี จนพ่อต้องส่งไปฝึกมารยาทในวัง แถมกำชับให้หาสามีกลับมาให้ได้ด้วย โดยไม่รู้ว่าลูกสาวมีชายในดวงใจอยู่แล้ว แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วภารกิจพิชิตสามีของกงกลิวหลีก็สำเร็จ ยิ่งเมื่อพ่อตาได้เจอว่าที่ลูกเขยก็ถึงกับตะลึงจนเป็นลมไปเลย...แม้จะเป็นเรื่องราวการตามหารักแรก แต่เนื้อหาเข้มข้น ซ่อนความลับไว้หลายชั้น ก็แหม พระเอกยังมีตั้งสามบุคลิก...บทหวานๆ ของพระนางก็ชวนให้เขิน เจอกันทีไรเป็นต้องถึงเนื้อถึงตัว เราแอบขำบุคลิกนางนะที่ปกติจะเป็นคุณหนูขาลุย อยากรู้อะไรต้องได้รู้ อยากเห็นอะไรต้องได้เห็น แต่พอโดนพระเอกจูบก็ถึงกับไปไม่เป็นหลังๆ มีแง่งอนกันบ้าง เพราะนางเอกไปรู้ความลับที่พระเอกปกปิดตนไว้โดยบังเอิญ จนกลายเป็นสาวหงอยคอยรัก เพราะโดนพิษรักแรงคิดถึงเข้าไปเต็มๆ ...คนในวังก็เฉือนคารมกันอย่างมีชั้นเชิง ท้าทายให้คิดว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวโกง แต่บางตอนสับสนนิดหน่อยกับชื่อตัวละคร เพราะเป็นเครือญาติกันชื่อก็จะคล้ายๆ กัน บางทีก็จำชื่อผิดๆ ถูกๆ ว่าใครกันแน่ที่เป็นมิตรในคราบศัตรู และใครที่เป็นศัตรูในคราบมิตร (เราอาจงงเอง คนอื่นอาจไม่เป็นก็ได้นะ)...อ่านจบแล้วก็รับรู้ได้ถึงความรักที่พระเอกมีต่อนางเอกผ่านการกระทำโดยไม่ต้องพูดพร่ำคำหวานให้เลี่ยนเลย

รักหวนสู่กลางใจ - เป็นนิยายจีนแนวมากกว่ารักของแจ่มใส อูหลิง-เขียน มดแดง-แปล ปกสวยมาก เป็นแนวรักครั้งแรกแทรกซึมทรวงใน แต่มีอุปสรรคที่ชนชั้นวรรณะและความลับที่แฝงไว้ด้วยอันตราย นางเอกชื่อกงหลิวหลี เป็นคุณหนูผู้ไม่เป็นกุลสตรี จนพ่อต้องส่งไปฝึกมารยาทในวัง แถมกำชับให้หาสามีกลับมาให้ได้ด้วย โดยไม่รู้ว่าลูกสาวมีชายในดวงใจอยู่แล้ว แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วภารกิจพิชิตสามีของกงกลิวหลีก็สำเร็จ ยิ่งเมื่อพ่อตาได้เจอว่าที่ลูกเขยก็ถึงกับตะลึงจนเป็นลมไปเลย...แม้จะเป็นเรื่องราวการตามหารักแรก แต่เนื้อหาเข้มข้น ซ่อนความลับไว้หลายชั้น ก็แหม พระเอกยังมีตั้งสามบุคลิก...บทหวานๆ ของพระนางก็ชวนให้เขิน เจอกันทีไรเป็นต้องถึงเนื้อถึงตัว เราแอบขำบุคลิกนางนะที่ปกติจะเป็นคุณหนูขาลุย อยากรู้อะไรต้องได้รู้ อยากเห็นอะไรต้องได้เห็น แต่พอโดนพระเอกจูบก็ถึงกับไปไม่เป็นหลังๆ มีแง่งอนกันบ้าง เพราะนางเอกไปรู้ความลับที่พระเอกปกปิดตนไว้โดยบังเอิญ จนกลายเป็นสาวหงอยคอยรัก เพราะโดนพิษรักแรงคิดถึงเข้าไปเต็มๆ ...คนในวังก็เฉือนคารมกันอย่างมีชั้นเชิง ท้าทายให้คิดว่าใครกันแน่ที่เป็นตัวโกง แต่บางตอนสับสนนิดหน่อยกับชื่อตัวละคร เพราะเป็นเครือญาติกันชื่อก็จะคล้ายๆ กัน บางทีก็จำชื่อผิดๆ ถูกๆ ว่าใครกันแน่ที่เป็นมิตรในคราบศัตรู และใครที่เป็นศัตรูในคราบมิตร (เราอาจงงเอง คนอื่นอาจไม่เป็นก็ได้นะ)...อ่านจบแล้วก็รับรู้ได้ถึงความรักที่พระเอกมีต่อนางเอกผ่านการกระทำโดยไม่ต้องพูดพร่ำคำหวานให้เลี่ยนเลย